این قافیه ها را سالهاست که باخته ام
چرا که بیشتر از هر زمانی
نظام ناموزون ضربان قلبم را
به نامفهومی این آواهای ساختگی سپردم
تمامی آن ایماها و لبخندهای تو را
در هجوم بی محابای روزمرگی ام گم کردم
و آن گاه روزی که می باید، آمد
و من با زجری بزرگتر از زمان
نبودنت را با عمق جانم درد کشیدم
بی مخاطب...برچسب : نویسنده : my30thyear بازدید : 69